jesienne smutki
w szarej aurze
wał chmur nabrzmiałych wodą
sieje ulewą
a one nagie -
jesień je rozebrała
wiatr porwał liście
wyciągają ramiona
kąpiąc się w chłodnych strugach
deszcz o parapet
wystukuje bolero
jesienną nutą
kleksy na niebie
słychać smutne krakanie
- przelot gawronów
skrzydła na wietrze grają
chłodny koncert przedzimia
za oknem plucha -
chodzi żuczek po szybie
szuka schronienia
ponury nastrój
wilgocią świat otula
- włączam grzejniki
oczekując na zimę
i jej biało czarno świat
Argo.
autor
Argo
Dodano: 2022-11-26 05:49:51
Ten wiersz przeczytano 719 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Już mieliśmy tydzień zimy. Po takim epizodzie nawet
jak jesień wraca, to już nie jest piękna i złota.
Z podobaniem.
Śliczne te jesienne smutki.
Pozdrawiam serdecznie :)
Podobają mi się te jesienne obrazy w formach
(naprzemiennie ułożonych) haiku i tanki. Miłej soboty
Argo:)
no tak, późnojesienny klimat.