Jesienny smutek
Dzień się budził zapłakany,
z ciężkich gałęzi kapało.
Słonku jakoś się przysnęło,
chłodem jesiennym powiało.
Cicho zajęczały drzewa,
wiatr im wyszarpywał liście.
Dzwon kościelny znów rozbrzmiewał,
w wiecznej drodze uroczyście.
Otwarta cmentarna brama,
dzikie gęsi w niebie płaczą.
Mogiłę przykryły kwiaty,
skończyło się życie, lato.
Słoneczko się wyłoniło,
złotem błysnęło dokoła.
Świat w kolory zabarwiło,
zostań słonko smutek wołał.
Komentarze (41)
Jesień to doskonała pora na smutki i nostalgie. Jej
atmosfera i klimat sprzyja tym nastrojom.
Ładny wiersz.
Miło mi czytać wiersze z Twojego archiwum.
Pozdrawiam wieczorowo:)
Marek
przyjemnie się czyta takie wiersze :-)
No tak słoneczko na niebie, serca ogrzewa. I pięknie
jest nawet gdy smutek jesienny zagości...
Wystarczyło, że słonko się pojawiło i smutek w siną
dal pogoniło. Radość w sercu się pojawiła i o lepszym
jutrze marzyła...
Piękny wiersz o smutnej jesieni.
Pozdrawiam. Głos zostawiam ;)))
Słonecznej niedzieli dziewczyno z wioski. :)
melancholia wszędzie nas dopada
Bardzo ładnie o jesieni. Taką ona już ma urodę.
Pozdrawiam.
Ładnie napisany wiersz. Chce się wołać zostań słonko.
Oby zostało jak najdłużej :) Pozdrawiam serdecznie +++
od smutku do radości ... bardzo ładny wiersz ...
Wiersz - podoba mi się. jest jesiennie,trochę chłodno,
gęsi odlatując - zagęgały. wiersz - przemowił azem z
ich kluszem, Jedynie nad czwartym i szóstym wląsnie
wersetem - przysiadlby jesze trochę i przemyślał. To
tak moim - może nieskromnym zdaniem. Wtedy - i ten
jesienny przebłyysk sloneczka bardziej docenimy.
Z podobaniem -pozdrawiam serdecznie:))
Dziękuję za wizytę i komentarz. A jak się mają wiadome
dzieci?
Moc serdeczności :)
Jak się masz?
ja mam nadzieje, ze jutro wyjdzie slonce i bedzie
troche lepiej, pozdrawiam
bardzo ładny z jesiennymi smutkami - nic to słoneczko
też nieraz zaświeci z za cięzkich chmur:-)
pozdrawiam - dziękuję za miłe odwiedziny:-)