Jesienny spacer
Nie znam twoich ścieżek tajemnych,
gdzie chodziłeś z tamtą dziewczyną,
czas częściowo zrobił już swoje,
srebrną pokrył dziś pajęczyną.
Inne listki już pod nogami,
tamte zgniły takie już prawo,
wiem,że czasem bywasz tam nocą,
jednak jakoś dziwnie pustawo.
Tylko księżyc przemierza drogę
i nie może się ciągle nadziwić,
że te słowa co padły na ścieżce,
były piękne i takie prawdziwe.
autor
fryzjerka
Dodano: 2008-09-24 00:55:44
Ten wiersz przeczytano 1139 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
ładnie ujęty temat, ciekawa historia i rymy też bardzo
pasujące do tekstu, może sie podobać.... mi na pewno
oj romantyczny...romantyczny twój wiersz fryzjerko :)
podoba mi się jak zawsze :)
Ladny wiersz romantyczny z dużą dawką melancholii. W
sumie bardzo serdecznie i uczuciowo.
a wiersz mówi nam,że nie tylko księżyc piękne słowa
zapamiętał
Potrafisz pisać o przeszłości ze spokojem i dużym
sentymentem. Przebrzmiałe uczucie i kolory jesieni
bardzo ładnie ze sobą współgrają
Bardzo ładny nastrojowy wiersz, w jesiennym klimacie -
wspomnień, nostalgii.
Nawet największe przysięgi,dzisiaj,ulotne bywają,nader
często
Ach slowa.... jakie one potrafia byc piekne i takie
prawdziwe, ze czasem lepiej ich nie uslyszec jednak i
nie rozczarowac sie potem. Wiersz poruszajacy.
Są miejsca, do których wracamy zawsze z taką samą
nostalgią, ze wspomnieniem chwil, które minęły i już
nie wrócą. Uczucia towarzyszące nam wtedy dokładnie
oddaje ten właśnie wiersz.
Wiersz twój przeczytałem z dużą uwagą, ma coć w sobie
co pobudza wyobraźnię , gratuluje pomysłu i wykonania.
Wiersz ciekawy i z tych, które określam, jako
prwadziwe. Szkoda, że z rymów niewiele pozostało, a i
te są albo niedokładne, albo trochę
wymuszone...pustawo?
Piękny ,klimatyczny wiersz,pełen aluzji do znienności
uczuć.Strasznie szkoda ,że rymujesz jedynie co drugi
wers.
ladnie opisany wyjatkowy spacer z wyjatkowymi
slowami,ktory juz tylko w pamieci pozostaje
Bardzo jesiennie i smutno na tym spacerze ,ktory
pozostal tylko w wspomnieniach o ktorych tak pieknie
piszesz a jakos ta srebrna pajeczyna bardzo mnie
rozczulila nie wiem dlaczego ..a moze wiem.
Słowa musiały być naprawdę piękne...skoro tak piękne
wspomnienie, wierzem, powstało.