Jesienny zmierzch
słońce się skryło cicho za lasem
zmierzch jesienny słodem się śmieje
tam w niebiosach jest tyle purpury
światło i wonie mieszają się w dali
wiatr szeleści czystym jedwabiem
szepcze ziemi jakieś tajemnice
jak kochanek tuli samotne liście
cisza pełna jest smutku i łez
między drzewami prześwieca księżyc
niczym perła na aksamicie nocy
gwiazdy lśnią różnymi zodiakami
jak diamenty nad uśpionym lasem
mrocznie w lesie listopadowym
mienią się drzewa srebrnymi mgłami
młode brzozy skarżą się żałośnie
święte jodły czarują zapachem
las ma to wszystko co zawsze kochałam
jarzębiny szukają czerwonych korali
czarowne ptaki krążą miedzy nimi
śpiewają smutno i tęsknie o miłości
pod lasem światłem ognisko wabi
wiecznym ogniem trzaskają płomienie
złote błyski mrok rozpraszają
łuna poświaty widoczna z dala
jesień wzięła świat w posiadanie
smutnym zimnem okryła ziemię
nad lasem unoszą się mgły ospałe
wkrótce zasnuje świat ciemna noc
Tesss Perth,12.8.2oo8r.
Komentarze (25)
Widać nostalgię, ale natura i tak bardzo pięknie
opisana. Mimo, że jest jeszcze lato, trzeba szykować
sie na jesień. Wiersz wyraźnie ukazuje drugie dno.
bardzo mi się podoba ...
Ślicznie opisujesz jesienny krajobraz - bardzo
plastycznie, z nostalgią.
Jesień piękna lecz póki co lato za oknami ;)
Pięknie spisany obraz przyrody..Dobry i ciekawy
wiersz:)
Piękne widzenie skojarzenia trafne i dostrzeganie
natury splótł wiersz w pachnący i kolorowy obraz
Bardzo dobry wiersz w formie rytm utrzymany Brawo!
Jesien jest piekna pora roku. Wiersz nostalgiczny.
Piękny jesienny wiersz. Smutne jest to jesienne
zimno...
smutny jakby bardzo zaczarowany obraz - a wszystko
zmalowane słowami.
a u mnie jeszcze lato i za oknem, i w sercu, w sercu
nawet maj. czemu już jesień u pani, jeszcze zdążymy
nią się nacieszyć, w wierszu ładnie autorka
przesdtawia, bez wichur jesiennych.
Piękny obraz przyrody, lekko nostalgiczny.Przyroda w
jesiennej, mgielnej szacie... a nam jeszcze tak bardzo
żal lata....