Jest taki ból...(II)
wieczory są najtrudniejsze...
kiedy tak leżysz sama w zimnym łóżku,
nieprzeniknionej ciszy i ciemności
słyszysz, nie...
a może tylko Ci się zdaje, że słyszysz-
tylko nierówne bicie serca
...........................................
......
przecież w rzeczywistości
nie może ono bić...
przecież sama się przyznałaś, że
nie masz serca, Ty...
Ty nic
nie czujesz!!...
nie potrafisz kochać...
...........................................
....
zatem jak to jest, że
czujesz ból?...
ten ścisk klatki piersiowej,
który chce odebrać Ci
ostatnie tchnienie!
walczysz z nim,
walczysz i naiwnie chcesz zasnąć...
...........................................
....
lecz to nic nie da
w świecie snów nie zaznasz
ukojenia, tam też czeka Cię
niekończąca się walka...
swoich myśli
swojej podświadomości
nie da się oszukać...
wiesz, że
w tej przeraźliwej ciszy i
w tym zimnym mroku
nikt nie usłyszy Twojego jęku duszy i
ostatniego krzyku
...........................................
...
i tak budzisz się
zadławiona łzami,
walcząc o kolejną możliwość
zabrania wdechu, bo
znów ten ścisk ,bo
znów ten ból
nie pozwala Ci zapomnieć...
...........................................
.....
zapomnieć,
pomarzyć...nie ma dla Ciebie
raju,
czegoś, gdzie osiągniesz szczęście i
upragniony spokój...
i znów płaczesz...
gorzkie łzy spływają na poduszkę
a Ty myślisz o tym, jak kiedyś
wierzyłaś w to, że przynoszą
ukojenie,
czyszczą duszę...
teraz to jedynie przeszłość i
brednie
...........................................
.......
nie mogą dać Ci ukojenia,
Twoja dusza spłonęła,
była niszczona kawałek po
kawałku,
zadając tym samym większe
cierpienie...
jedyne co Ci pozostało to pustka
...........................................
........
otchłań zapomnienia, która
zamienia Cię w wrak człowieka,
niszczy Cię powoli od środka ,a z
czasem zamieni Cię w proch...
maffinek21
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.