jota
Upajam się poezji winem,
przyjmuję komunię prozy.
Ciało przeminie,
duch się odrodzi
choćby w najlichszym „i”.
Wśród miliona zwrotek
O(d)tworzysz mnie TY,
który Jesteś Słowem.
autor
DoroteK
Dodano: 2019-07-12 07:27:48
Ten wiersz przeczytano 4357 razy
Oddanych głosów: 87
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (98)
Piękny wiersz :)
Uszczegółowienie "jota w jotę"!!! Wiersz ukazuje
autorkę, która czerpie radość i duchowe odrodzenie z
poezji i literatury, widząc w nich transcendentalny
potencjał, który otwiera ją na nowe doświadczenia i
inspiracje.
(+)
Pięknie i wieloznacznie :)
tekst jakby wieloznaczny
twórczość różnorodna
z ukrytym zachęceniem do zgłębienia
(od czasu wracając postudiuję sobie ją)
Piękny wiersz, który obieram jako świadectwo wiary.
Żyjemy, tworzymy (poezję, prozę) a nas tworzy Bóg.
Piękny i nietuzinkowy wiersz. Ja również upajam się
liryką, a najbardziej wieczorami.. Pozdrawiam i
dziękuję :)
Słowo mym przyjacielem na dobre i złe...:)
Pięknie to ujęłaś :) Pozdrawiam ciepło Dorotko
oryginalny i piękny wiersz
Pięknie... ( 80 to przyjemność ;-)
PIĘKNY sercem wiary pisany, pozdrawiam ciepło.
...a na początku było słowo..., wspaniały wiersz,
pozdrawiam Dorotko :)
Rewelacja. Serdecznie pozdrawiam-:)
Niezwykły wiersz, tak słowo ciałem się staje, a wiara
czyni ponoć cuda:)
Serdeczności ślę Dorotko, piszesz głęboko i pięknie,
no i oryginalnie na dodatek:)
Ten wiersz jest niezwykly!
Pozdrawiam pozostajac pod wielkim wrazeniem. :)
....ciało przemija...ale pamięć zostanie, Słowo i
słowo ma swoją wartość...pozdrawiam