jota
Upajam się poezji winem,
przyjmuję komunię prozy.
Ciało przeminie,
duch się odrodzi
choćby w najlichszym „i”.
Wśród miliona zwrotek
O(d)tworzysz mnie TY,
który Jesteś Słowem.
autor
DoroteK
Dodano: 2019-07-12 07:27:48
Ten wiersz przeczytano 4364 razy
Oddanych głosów: 87
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (98)
Ciekawy przekaz
miłego dnia:)
ciekawie.
Ciekawy przekaz.
Nabożne podejście do poezji,
co do joty przypomina ceremonię mszalną.
Zastanawiam się, czy nie kłóci się ono
z pierwszym przykazaniem?
Miłego dnia:)
... z tym wierszem, jest jak z miłością, strasznie
banalny, w przekazie powtarzalny, jednak piękny na
swój sposób. Generalnie na tak...
Słowo biegnie po słowie, czy melodią zagra?
Pytanie semantyczne - próba cel wymusi.
Wierszyk w swym majestacie, gnaj zwierzyno stadna,
człowiek jakby w więzieniu, a w dłoni mam kluczyk.
Czytam...raz, drugi,
nie mój - a cudzy.
Pozdrawiam Dorotko, bardzo pięknie napisałaś, słowo to
nasz sakrament samospełnienia.
łał!!!
Pereleczka :)
Pięknie to napisałaś.
Pozdrawiam serdecznie :)