Juda

Przed szabasem jestem nerwowa i mam czkawkę.

Są przeczucia, które opadają na mnie
jak mgły
rozlane nad szczytami Amanu, Seniru i Hermonu.
Muszę odnaleźć Judasza.

Dziś gwarno i tłoczno.
Bezkształtna masa płynie wąską aortą miasta.
Moje nozdrza wypełniają krzewy mirry i aloesu.
Nie razi mnie już ostry zapach potu,
nie dostrzegam szkarłatnej, spływającej po skroni.

Jakiś korowód prowadzi nieszczęśników.
Ktoś woła: ,,Pojmali Mesjasza!?, ktoś płacze.
Nie wiem, nie znam ich, nie podnoszę kamieni z ziemi,
nie rozdzieram szat,
skręcam w boczną ulicę.

,,Zaklinam was córki jeruzalemskie,
nie budźcie i nie płoszcie miłości,
dopóki sama nie zechce?. *
Powtarzam do znudzenia.


Wreszcie
siadam u bram świątyni.
Zdejmuję sandały i masuję obolałe stopy.
Słońce dziś wcześnie zaszło.
Nie mogę więc dojrzeć ukochanego cienia,
rzucanego przez spróchniałe drzewo.


* Pieśń nad Pieśniami, 2,7; 3,5

autor

elendil

Dodano: 2012-02-28 18:29:49

Ten wiersz przeczytano 1410 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie