Kajdany
zerwij przeszłości kajdany
zdejmij smutek z mych ust
uratuj od cieni zapomnienia
jestem niczym woda wzburzona
topię się we własnych myślach
poskładaj mnie w całość jak puzzle
posklejaj kawałeczek po kawałku
pozszywaj nićmi bardzo grubymi
odczaruj zrywając przeszłości kajdany
Karolajns
autor
Karolajns
Dodano: 2016-01-12 11:34:21
Ten wiersz przeczytano 755 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
tak, czarujesz, zaklinasz, nic tylko pomóc...
wiem z doświadczenia - to trudne
No ale Twój wiersz czaruje... :):):) Pozdrawiam
Ładne metafory w tym liście.
Pozdrawiam
Samotność nigdy nie będzie naszym sprzymierzeńcem.
Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam:)