Kalekie dźwiganie krzyża

Kalekie niesienie Krzyża
dedykuję Ojcu Św. - J.P.II. - 11. 04. 2020 r.

"Niech odnawia Cię... - wymiar Krzyża:
Do ran Jego - cały (– Twój...) - obłęd przykładam..."


(Do Judasza się lepiej nie zbliżać...

- W sercu – blizny...) (- Tak stare, jak zdrada.)


Jak każdemu mu trzeba – miłości.

(Pocałunków – wciąż mniej...) - bom już stary.

......

Zadzwoniłaś!.. - słów - kilka - Twej troski
i – życzenia... - z - żywicą: "- Wiary!!!"

......

I
Właśnie – byłem... - złamany. (- Jak patyk.)
(- Trzy dni...)- w bólu. - (ciut – opuszczenia...)
- więc - herbata... - z nadzieją: ból - dla tych,
których ciągle zjada - noc. – Schizofrenia.

II
- Wielki!... – w Piątek... (– w sobotę umierał!..)
Słońce(!) (- gasło...) - odchodził na zawsze...
- To ON! - ujrzeć mi dał... - Stało się - TERAZ!..
(- jasność w oczach...) - jest DUCH! - w "teatrze"...

III
Właśniem upadł. – zwilżyłaś mu usta...
- Zasypiałem... - dobrze wiesz o tym:
(niepotrzebny... - w rozkładzie.) (- Jak... - pustak.)
Lecz... (- Ty - wierzysz...) – Są w ludziach – klejnoty.

......

"Czy rozsypiesz nadzieje? - w diamenty...
- czy zapłac(z)ą - (bez płaczu)?.. - Wciąż nie wiem..."



"Czemuś – Ojcze... mnie wtedy... - opuścił?"

"Byś – uwierzył!..
- On! (- poszedł) - za Ciebie.

(- byś dojrzewał... - do Ciała i Ducha!)"

.......

Abyś mógł się... - spowiadać!.. (– z Księżycem...)
Byś... - mógł! - wreszcie!.. (– i w PRAWDĘ się wsłuchać...)

.......

(- Byś - zmartwychwstał!.. (- niejeden!..) - Wciąż puka
- w rakowieckie twe ściany - Zbawiciel.)


14.04. - 17.04.2017 r. - Wielki Piątek i Święta Wielkanocne

z podziękowaniem dla Pana Boga za co raz lżejszy - "krzyż" i...- dla... Św. J.P.II, który w 1979 r.dał mi pierwsze swiatło początku mojej wiary katolickiej




Pozdrawiam Wiktorze :)

jastrzjastrz2020-04-11

Nikt z nas nie umie nieść swojego krzyża. Każdy robi
to po raz pierwszy w życiu.
Bez zdrady Judasza nie byłoby odkupienia. Wiedział o
tym, a mimo to podobno się powiesił. Nie uniósł
swojego krzyża.
Masz rację. Znacznie łatwiej jest nieść dwa krzyże we
dwoje, niż jeden w samotności.
Wiara - poza wszystkim - dodaje nam godności.
Pamiętasz "Lenina" Majakowskiego?
"Jednostka! Co komu po niej?!
Jednostki głosik cieńszy od pisku.
Do kogo dojdzie? – ledwie do żony!
I to, jeżeli pochyli się blisko.
Partia – to głosów jeden poryw –
zbity z bezliku cichych i cienkich,
pękają od nich wrogów zapory,
jak w huku armat w uszach bębenki.
(...)
Jednostka – zerem, jednostka – bzdurą,
sama – nie ruszy pięciocalowej kłody,
choćby i wielką była figurą,
cóż dopiero podnieść dom pięciopiętrowy.
Partia – to barki milionów ludzi
ciasno do siebie przypartych –
podźwigniem gmachy, do nieba podrzucim,
napiąwszy mięśnie i oddech w partii."
Diagnoza Majakowskiego częściowo była słuszna. Jako
jednostka jestem niczym. Żeby podnieść swoje znaczenie
mogę (za cenę częściowej rezygnacji z siebie)
współtworzyć stado - partię. Ale nie muszę!
Moje znaczenie podnosi fakt, że za mnie - obiektywnie
słabego i niewiele znaczącego - oddał życie Bóg. A
więc wiara pozwala mi - świadomemu swojej marności -
zachować godność. Mój "cieńszy od pisku" głos
rzeczywiście dojdzie do bardzo niewielu osób, ale
wśród nich będzie Osoba najważniejsza.
Czemu Bóg nas czasami opuszcza - Nie wiem. Może po to,
by nas wypróbować? A czemu pan opuszcza wiernego psa
uwiązawszy go pod sklepem? Pies nie wie. A pan idzie
kupić mu karmę.

Lubię Twoje wiersze, bo pobudzają do myślenia. Mam
nadzieję, że nie uznasz, iż w swoim komentarzu
"skarykaturowałem" Twoje stanowisko.

Wesołych i dobrze przeżytych Świąt!



Wiktor BulskiWiktor Bulski2020-04-11

Dziękuje Michale za podzielenie się przemysleniami. -
Problem Judasza i jego krzyża był w moim życiu bardzo
obecny:to była bardzo trudna sytuacja z wojska,wkórą
zostałem wmontowany w sposób systemowo przestępczy i w wyniku doprowadzeniamnie do stanu niepoczytalności, w którymwprawdzie wiedziałem, co robię, ale nie byłem w stanie pokierować swoim postępowaniem. Przyznaję, ze nie było to całością sprawy, bo były także inne (nikcemne z mojej strony) działania - będace następstwem pierwszego mnie uwikłania i będące wynikiem innych odzdziaływąn w systemie zniewalania i bezprawia. - Taki sytuacje - przez dziesiątki lat - począwszy od końca lat czterdziestych - stwarzano w wojsku - dla pozyskiwania nikczemnych uczestnikow systemu - zmuszonych groźbą surowej odpowiedzialności - do współpracy z "siłami zła" i do czynienia zła- i do łańcuszkowego wikłania w takiee sytuacje - następnych. Nawet zgłaszanie nieprawidłowości przez osoby dotknięte nieprawidłowościami (mówię o sobie) nie powdodowały zmiany sytuacji uwikłania i zagrożenia odpowiedzialnością finasową i karną.
Sytuacje niepoczytalności mają kwalifikacje psychiatryczną i skutki
prawne. W ówczesnym systemie wymiaru sprawiedliwosci - to ja musilby dowodzić stanu swojej niepoczytalności i
swojej niwinności i zosałbym
skazany - jako winny przestepstwa. Pewne powazne
reperkusje wynikac też mogly z ustawodawstwa stanu wojennego i - czułem istotne zagrożenie najwyższym wymiarm kary - karą smierci- w wyniku podciągnięcia sytuacji pod dywersję. - Linią obrony musiloby być dowodzenie stanu faktycznego - jako zagrożonego jedynie więzieniem, bo niepoczytalności nie wykazalaby żdna obserwacja psychiatryczna.
Zaangażowane w sprawe b. powazne i wpływowe
osoby - sprawcze w wojsku i
poza nim nie byłw stanie rozwiazac problemu - ani
jako sytuacji jednostkowej, ani systemowo, bo istota
zjawiska byla jedną z podstaw funkcjonowania systemu
zniewolenia: mogłem wybierać - albo stac sie
nikczemnikiem - prokuratorem wojskowym na pasku i w
powiązaniu z przestepcami - albo póśc do wiezienia z
duzym prawdopodobienstwem i moim wewnętrzny przeświadczeniem, ze żywy z więzienia nie wyjdę -
albo...
Sprawę - w oparciu o osobiste realacje - zglosilem do rozwiązania - jako problemu mojego i osoby, którą uwiklałem, po to - aby nikt z żołnierzy (także i ja) nie podlegal psychicznemu terrorowi i aby uwolnic od odpowiedzialności osoby w istocie - niewinne lub z nieiwlkim stopniem winy, bo każdy z nich - byl ofiarą przestępczego ukladu i zbrodniczego systemu. Mimo zgłoszenia sprawy osobom "mocnym w wojsku i systemie partyjnym" - rozwiązanie systemowe nie bylo możliwe, a i jako problem jednośtkowy - okazalo się barzo trudne. - Celem przerwania tylko jednego systemowego łancucha uwikłań - formalnie - przestępczych -rozwiązano to - o ile wiem - w ten sposob, że uwiklany w sprawę żołnierz -
ofiara systemu taka jak ja, do więzienia poszedł
swiadomie - dla ratowania zycia drugiego człowieka - z zapewnieniem czynnikow wojskowo sledczych i prawnych, ze za niesłuszne skazanie- otrzyma odszkodowanie i uzyska status osoby niewinnej.-
O ile wiem - takteż się stało. - Po zmianie ustroj - dopiero wtedy zaistnialy przeslanki dające praktyczną możliwośc rozwiązania takich sytuacji w sposob systemowy - przez nie wytwarzanie takich osobistych uwiklań. o - To wyglada dośc "klarownie"
- po fakcie, po upływie kilkudziesięciu lat. - On - niemogl miec pewnoci, ze wyjdzie-
jako uniewinniony i z odszkodowanie ( bo zapewnienia
nie muszą czegokolwiek oznaczac) - a syndrom Judasza i
poczucie nikczemności - istnieje - mimo istniejącego
przekonania - ale nie dowodow, ze ratowac zycie -
musiał i powinien - dla istotnych na przyszlośc przesłanek. -
Judasz- do dzisiaj nie wie - czy w sytuację z
wojska zostal wmontowany, po to - by systemowo zostala
rozwiązana, czy jedynie z nadzieją uczynienia go
nikczemnikiem ,przestepcą ,by odebrać mu dobre imię -
a może ostatecznie- dla nikczemnej smierci.

I także o tym o tym mówią słowa: "czemuś ojcze mnie
wtedy opuścił?" - oraz "on! (poszedł) - za ciebie." -
To tyle w sprawie judasza.


Ciężar grożacej mi odpowiedzialnośc karnej i cięzar moralny - w powiazaniu z innymi srodkami odziaływania (jak się wydaje- podawanie odzdziaływaniom .m. innymi - substacji chemicznych) nichęc srodowiskowa i powodowany tym stan swiadomości - jako negowanie zdolności intelektualnej i moralnej - sprwil ,ze wkrotce - rozsypalem się zdrowotnie i zrezygnowalem (wobec swiadomości, ze nie jestem panem swoich decyzji i zdolności) z uczestnictwa w szerokorozumianym wymiarze sprawiedliwosci - oraz wszelkich funkcji łączących się z podemowaniem decyzji na nieco wyższym stopniu zlożoności i skutkujących istotnie w sposob prawny i faktyczny. W Wyniku nie sprostania sytuacji w wojsku - przez kilkadziesiąt lat - prawdopodobnie dźwigalem cięzar rozmaitych oddziaływań o charakterze chemicznym, mentalnym oraz innym oddziaływaniom, sprawiającym dolegliwości natury psychiatrycznej i innego rodzaju dolegliwości zdrowotnych. - Przez kilkadziesiąt lat- musialem ( i muszę) - korzystać z opieki psychiatrycznej - dla zapewnienia sobie chociaz namiastkek sprawnego funkcjonowania.
- Pozdrawiam:)

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2019-04-15 Dodano: 2019-04-15 01:03:45

Ten wiersz przeczytano 1693 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie