kamelie

Bardzo mi miło widzieć starych przyjaciół. Serdecznie
dziękuję za przeczytanie i pozdrawiam.

Jakoś tak mi się tęskno do Pani wierszy zrobiło...
kontakt się urwał od czasów "wolnej grupy
poetyckiej"...

Niebywale subtelny ten wiersz, że ma się nadzieję do
ostatniej chwili, że może jednak nie dojdzie do
dramatu... a jednak.

"Wszystko o niej wiesz i nic nie możesz zrobić"
Zastanawiam się, kto bardziej samotny:kamelia czy
ogrodnik? Pod podszewką spokojnej i lirycznej narracji
Autorka ukryła niewypowiedziany smutek, bezsilność,
może nawet rozpacz. Mam ciary....Przeuroczy wiersz.

To tak, jakby dwa razy w roku czekać na narodziny (czy
zakwitnie?)i wiedzieć, kiedy nastąpi odejście.

Witaj Joanno dawno ciebie tutaj nie było - a miniatura
majstersztyk

niesamowicie i metaforycznie... jestem poruszona

Nie zawsze:) Wiersz z drugim dnem. Podoba
się.Pozdrawiam