Kamień

Re: Dziękuję za piosenkę,
a co do żony, to oczywiście ja wiem, że Adaś
Mickiewicz oraz F.Chopin żon nie mieli, wiem też, że
oboje już nie są obecni na tym łez padole, choć ich
dzieła są obecne nadal, myślę, że pod tym nickiem
skrywa się ktoś, kogo małżonka również dobrze sobie
radzi z piórem, a nawet co nieco wydała:))
Oczywiście możesz temu zaprzeczać może też zjawisz się
przy pełni księżyca, kto to wie:))
Serdeczności cudne przesyłam:)

prawdę mówiąc nie rozumiem czemu on milczy

Ach, jak mi miło, jakże się wzruszyłem! Zaglądam do
skrzynki, a tu mail z życzeniami i to nawet dla żony,
której nie mam (do sprawdzenia w Wiki - ani Mickiewicz
ani Szopen nie mieli żon). Bardzo, ale to bardzo
dziękuję zwłaszcza w imieniu Nieobecnej, bo Ona sama
jak ma to zrobić? Nie ma biedactwa i Jej nieistnienie
jest prawie tak gorzkie, jak przeistnienie tego co
było i minęło zanim to zauważyliśmy.
Dziękuje też Innym za piękne, jakby to Adaś powiedział
cudnownie cudne komentarze i pozdrawiam pioseneczką:

# ul. Niecierpka #

Ulicą Niecierpka - ulicą, co biegnie
szybko jak żadna inna;
ulicą, który znika
stopą tknięta zaledwie -
wiosennym wieczorem, z bukietem,
szedłem do panny, co mieszka
na Niecierpka nr 20.

Pukam do drzwi, a ona
ma już męża i czwórkę
całkiem niemałych dzieci...

- Ach, ulico Niecierpka,
dokąd spod stóp tak mi lecisz?

Wracam i patrząc w szyby
nie rozpoznaję twarzy,
bo wszyscy z ulicy Niecierpka
wracają bardzo starzy.
Z rzęs odrapanych okien,
w oczy patrzą niecierpki,
jakby nie mogły przed nocą
doczekać się mojej śmierci.

Tu, na ulicę Niecierpka,
z najdalszej okolicy
ludzie przychodzą umierać,
kiedy już nic się nie liczy.
Tu gdzieś, nim się spostrzegłem,
żonkę miałem i dzieci,
a wracam samotny - bez nich.
W zamkniętych oknach niecierpki
nawet nie patrzą już na mnie,
bo gdzie im niby ucieknę...

- Na ulicę Niecierpka
tylko wprowadza się biegiem.


---
https://www.youtube.com/watch?v=gF-qs_jxrH0...

Spokojnych, już kończących się Świąt życzę Tobie i
równie utalentowanej małżonce :)
Mam nadzieję, że nadal piszesz, bo szkoda, by taki
talent się marnował.

Cudownie

Ech...Pięknie.
" Rozłupcie drzewo, ja tam jestem. Podnieście kamień,
a znajdziecie mnie tam”:)
Potęga wiary jest ogromna,
a siebie odnaleźć dzięki komuś to fajna sprawa, nawet
jeśli tym kimś jest żebrak z może i pustym kamieniem,
może...
Pozdrawiam i z góry przepraszam jeśli mój komentarz
zbyt tuzinkowy:)

Adamie, wiersz sprawił mi wiele radości. Dawno
zaprzyjaźniłam się z kamieniem.Lubię się uśmiechać
źyczliwi do ludzi. Pozdrawiam serdecznie.

Uniosłem PUSTY kamień.
Na to nie zwróciłam wcześniej uwagi jak należy.
Odnaleźć siebie czasem jest bardzo trudno.
Uśmiecham się do siebie, od niedawna,
choć jeszcze nie codziennie.

Ten tekst skłania do bardzo osobistych przemyśleń.

Adasiu a.k.a Fryderyku a.k.a Ktos Tam... niestety
pogodzilam sie juz z faktem, ze moje myslenie jest
tylko tuzinkowe i nie wybiega dalej. Ograniczona
wyobraznia to niestety moje przeklenstwo. Serdecznosci
:))

Cudna-Grusz-Elo

tam jest bezpośrednio rozmowa z kamieniem, tu kamień
jest tykjo pośrednikiem w o wiele ważniejszej
rozmowie.

Cudem jest już to, że Jesteście.
A tu jeszcze takie cudne komentarze.
Dziękuję!

Bardzo mi się podoba twój tekst. Kamień mówi wszystko
jak i ten siwy starzec. Wiara jest wszędzie i miłość
tylko czy ją widzimy. Pozdrawiam:)

Nie lubię obróbek, przeróbek, kamuflażu i poprawności
... a tego wymaga kamień
:)

A.S.- z ciekawości zapytam, czy zamierzona
korespondencja z "Rozmową z kamieniem" Szymborskiej?
Czy tylko moje skojarzenie?
Skomentuję swoim dawniej napisanym:

"pukalam do drzwi kamienia".
skamieniałam, kiedy otworzył.

Cudności wszelkich życzę ;)

Wazne, by moc sie odnalezc w kazdej sytuacji i
zachowac.
Podoba sie wiersz, zmusza do refleksji.
Pozdrawiam i zycze pogodnych Swiat.