Kamienica sprzed lat

Była stara, murowana,
zwyczajna taka, jak inne.
W głębi podwórza brama,
słychać zabawy dziecinne.

Grube mury, wykruszone
kawałki czerwonych cegieł
malują smętnym nastrojem
i smugą płowych rdzewień.

Stare okna, podzielone
kwadratami małych szybek,
drzwi drewniane, nieco ciężkie,
a w nich wystający tybel.

Piętra były dwa, poddasze
i trzeszczące ciemne schody.
Poręcz z drewna, nie inaczej,
zakończona rzeźbą głowy.

Życie, jakby zatrzymane
w codzienności lat dzieciństwa.
Ta beztroska jest balsamem,
w takich chwilach jest szczęśliwsza.

Zapisany widok kadrem
w klamrach sentymentu został,
choć w pamięci nieporadnej,
kamienica wciąż radosna.
E.K.
2020

autor

ElaK

Napisany: 2020-03-29 Dodano: 2020-03-29 11:15:55

Ten wiersz przeczytano 970 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie