Kamienna dusza
Wyciągnięty kamień z dna,
kolorami ziemi gra,
ciężar piachu z sobą niesie,
jest spokojny a nie w stresie.
Porzucony jak liść zwiewny,
wciąż samotny niepotrzebny,
łaskotany blaskiem słońca,
dusza jego jest gorąca.
Mówią: twardy i nieczuły,
powierzchniowo same dziury,
jednak leży w ziemi trwa,
bo kamienne serce ma.
M.M.Proskurowska
.17.07.2019.
Dodano: 2019-07-18 22:47:28
Ten wiersz przeczytano 605 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
I tylko kamienne tablice potrafią wzbudzić pamięć i
czasem wzruszyć.
Udanego dnia Mario.
Interesujący utwór, podoba mi się treść :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Duszę kamieni czy ktokolwiek kiedyś zmieni? Nieczuły -
powiadają, bo prawdy nie znają.
Krzemanka ma rację z nieczułym.
Podoba mi się wiersz w treści i formie. Trudno jednak
podpisać się pod opinią o sercu i duszy kamienia, gdy
się nie ma "zmysłu udziału", o którym mówił kamień
przy okazji rozmowy z W. Szymborską:)
Chyba "niepotrzebny" się rozjechało.
Miłego dnia:)
Wiersz dający do myślenia. Samotność jak torturą.
Bliskość z innymi ludźmi jest nam niezbędna do życia.
Trudno powiedzieć co z tym kamiennym sercem? Czy to
dobrze czy to źle ! Pozdrawiam serdecznie :)
może mu dobrze z tym kamiennym sercem??
Witaj.
Czasem się zastanawiam, może to i dobrze w życiu temu,
kto ma kamienne serce.
Podoba się wiersz.
Pozdrawiam.:)