kaprys natury...
z nieba błyski huknął grom
aż po plecach przeszedł prąd
nadciągnęło stado chmur
pewnie wodą spłyną w dół
jak tu taką nocą spać
toż to przecież strach się bać
wiatr za oknem targa krzak
w drzew korony również wpadł
zamieszanie zrobił w mig
ze świstania przeszedł w ryk
czemuż to szalejąc tak
sen przerywa wstrętny gad?
za chmurami zgasł blask gwiazd
z kępy drzew dobiega trzask
do tego bez przerwy grzmi
hałas z nocnej ciszy drwi
źle brzmi ten burzowy front
niczym jakiś czarci zlot
dudni z niebios wichrem dmie
no a deszcz to psia kość gdzie?
Argo.
autor
Argo
Dodano: 2022-05-08 10:57:06
Ten wiersz przeczytano 997 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Trzymam kciuki, żeby następna burza była deszczowa.
Plastyczny opis burzy. Patrząc przez okno, można
strach okiełznać, gorzej byłoby pod namiotem. Miłego
wieczoru Argo:)
Obraz burzy bardzo realistyczny.
Ciekawie oddany obrazek, z burzą w tle i jej groza.
Dobrego dnia życzę.
Bardzo fajny, rytmiczny wiersz!
Pozdrawiam :)