karuzelata*
są wspomnienia
a nie zostanie nic
to tylko złudzenia
radość i smutek
karuzela zdarzeń
obraz- zatrzymany
jak klatka, następny
następny...
wiadomo, że płaczę
a potem się śmieję
słowo- manipulacją
domyślnych korytarzy
na końcu dźwięk
ma barwy, odcienie
tak jak milczenie....
bo prawda
ma inne drogi
jest cicha
w samotnej spowiedzi
na jej końcu srebrno kolorowa błyszczy
powieka
tam gdzie nie ma człowieka...
autor
N!KA
Dodano: 2008-08-08 13:06:42
Ten wiersz przeczytano 463 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wg mnie całość sprowadza się do tego,
że tam jest dobrze, gdzie nas nie ma.
Tak czasem bywa, są wspomnienia, a potem już nic...
Miłość różne barwy przybiera. Najsmutniejsze gdy
człowiek umiera. Ciekawie napisane.