kawowe przemyślenia
gorąca kawa sennie paruje
w szarości gdzie się rozpływam
próbując poskładać wszystkie
części w logiczną całość
niezrozumienie buduje mury
z zasuszonych kropli deszczu
stajemy się jak jesienna chandra
gotowa na zniknięcie w pościeli
z dala od słów i prawdy
nie wiem kto dziś chce ją znać
najłatwiej będzie
zakopać wspomnienia
w bezbrzeżnej pustce a tam
nie dotrze nawet morze
autor
sisy89
Dodano: 2022-05-19 14:15:02
Ten wiersz przeczytano 1484 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (56)
kryst
Ja dziękuję za odwiedziny i komentarz :)
Pozdrawiam serdecznie :)
bronislawa.piasecka
To prawda, niestety, nie zawsze się da.
Dziękuję i pozdrawiam :)
krytyka
Uwielbiam kawę, więc tytuł nie jest przypadkowy :)
Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam :)
(OLA)
Dziękuję za zatrzymanie, pozdrawiam serdecznie :)
Osobiście lubię wspomnienia ale te dobre miłe
,jednak nie zawsze takie są. Serdecznie pozdrawiam.
Dzi ekuj e za przekaz w wierszu,pozdrawiam serdecznie
Czasami jest tak najlepiej, by zakopać wspomnienia.
Zdarza sie,że nie dadzą się zakopać. Pozdrawiam
serdecznie.
Kawa ceni życie, aromatem smakowita.
Joasiu, faktycznie coś takiego jak niezrozumienie
potrafi zabić to co jest piękne i niesamowicie kruche.
Jak zawsze umiesz zatrzymać.
Pozdrawiam serdecznie Ola.
@Najka@
To prawda, one i tak zawsze wychodzą na światło
dzienne...
Pozdrawiam serdecznie :)
Zakopać się ich nie da...pozdrawiam ciepło.
Kazimierz Surzyn
_wena_
Zosiak
bronislawa.piasecka
mariat
lenora
Dziękuję za czytanie i słowo pod wierszem :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Przygnebiajaca samotnosc we dwoje.
Pozdrawiam.
Tak wiele smutnej prawdy zawarte w przemyśleniach -
ale czy to coś zmienia???
Pięknie, tylko te wspomnienia, które uporczywie
wracają. Pozdrawiam.