Kiedy

dla tych wszystkich, którym tak trudno jest się obudzić z miłości

kiedy cię budzą nagłe kotły miasta
[jak żart Beethowenowski ]
kiedy otwiera ci oczy atropina światła a pot
nie jest rosą miłości lecz lepką śliną śmierci
gdy cień twój krew odnalazłszy leniwo obleka się w ciało
myślisz jeszcze o tym płochliwym lesie
[ o, jakże lekko byłoby pod osinowym palem]
Palce barwinka wskazują wam drogę
ku pysznej nerestnicy w przedpotopowych koronkach.
Trzymasz tę drobną dłoń, ten wieczny łańcuch rozłąki
bez słów, bez pocałunku, w ciszy
ustałej, przejrzystej jak szyba
w którą uderza tylko drozd niesforny.

autor

puhen

Napisany: 2005-05-15 Dodano: 2006-11-10 20:51:18

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Obrazkowy Klimat Mroczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie