Kiedy kwitły lipy część szósta

Był lipiec.
Łzy popłynęły niepowstrzymanie, nie dostrzegając piękna wokół, ani kwitnących nenufarów, białych z żółtymi środkami, przebijających się
spod zielonych szerokich liści.

Idąc pomostem,
deski lekko uginały się pod nią.
Powstała nagle fala zalała brzeg i zmoczyła nogi. Próbowała odegnać od siebie myśli o nim, ale one wracały
niczym uprzykrzony owad...


Rozłożyli koc w miejscu, gdzie brzoza i srebrny świerk rzucały chłodny cień. Wyciągnął rękę i delikatnie
pogładził ją po karku, po włosach z tyłu głowy. Tętno jej przyspieszyło,
tak działał jego dotyk.

Poczuła na karku ciepły oddech,
a potem muśnięcie trochę szorstkiej brody.
Próbowała wyswobodzić się z jego uścisku,
ale bezskutecznie.

Podniosła nieśmiało głowę i z drżących policzków strąciła, niczym morską wodę-łzę, po czym wtuliła twarz
w miękkie wnętrze jego dłoni.

Przy nim,
poznała wstydliwą prawdę o życiu, o sobie.

Istniały rzeczy i zdarzenia, którym po prostu nie można się oprzeć.
Dla jednych jest to alkohol, innym narkotyki, bądź inne używki, dla niej
narkotykiem stał się on.

Nie potrafiła ani z nim zerwać,
ani mu się oprzeć, choć wiedziała, że ich związek nie miał przyszłości...
Ryzykowała wiele, by z nim być,
kochali się wszędzie, gdzie tylko się dało...
Tessa50

Namiętność to choroba. To ciemność.
Stajesz się zazdrosny o wszystko. I nie ma jasności
ani harmonii.
George Simenon

https://www.youtube.com/watch?v=Y5-W57plcKg

autor

Tessa50

Napisany: 2021-08-18 Dodano: 2022-08-17 19:36:38

Ten wiersz przeczytano 1334 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie