A kiedy odejdę...

Naucz się kochać ludzi...

A kiedy odejdę nic nie pozostanie...
tylko pustka w tym pokoju na parterze,
i białe stokrotki na grobie spękanym.
A na tablicy z zimnego kamienia,
wyryte moje imię i codzienne banały:
‘Śpij w pokoju, duszo młoda,
niech światło przywróci ci życie’
a niżej krzywymi literami zimna ręka dopisała...
‘którego nigdy nie miałam...’

tak szybko odchodzą...

autor

Espeja

Napisany: 2005-07-10 Dodano: 2005-07-10 15:31:17

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie