kiedy wstaje dzień

Dzien 'wstaje'... no i co z tego
jezeli nie dla kazdego.

Umiesz tworzyc klimat, Joasiu.
Pieknie piszesz! +

Lacze serdecznosci. :)

Przepiekna wymowna melancholia
Sciska gardlo i serce
Pozdrawiam Sisy

Piorónek zbójnicki
GabiC
mala.duza

Dziękuję bardzo, miło czytać Wasze komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie :)

umieranie... wiele w nas umiera by obudzić się
wzmocnić się wspomnieniami i iść dalej... inaczej po
co melancholia?... - wierzę w optymizm wpisany jest w
nasze serce...

Bardzo smutny, poruszający wiersz.
Wszystkiego dobrego Sisy:))

Jeśli coś obumiera — to po to, by na nowo kiełkować z
życiem.
Wiersz ładny!

Pozdrowienia

Bardzo dziękuję i również pozdrawiam :)

Utożsamiam się z bohaterką liryczną tego wiersza.
Pięknie napisany, bardzo prawdziwa pointa. Pozdrawiam
serdecznie.

Dziękuję kolejnym Gościom za czytanie, zatrzymanie i
komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Smutny i wymowny wiersz :(
Gdy wstaje kolejny dzień nie wiemy co się wydarzy i
czy po zachodzie słońca będzie można go pochwalić.
Wiele zależy od nas samych jak chcemy go przeżyć, żeby
nie popaść w nostalgię.
Serdecznie pozdrawiam, życząc zdrowia i pogody ducha
:)

Piękna melancholia
Pozdrawiam serdecznie:)

Witaj
Ważne żeby każdy dzień był kwitnący.
;)
Pozdrawiam Asiu

ach to smutne życie - w wierszu to jeszcze można
wytrzymać, ale w realu
to już inaczej wygląda.
Dobry wiersz - wytworzony klimat się udziela
czytelnikowi.

Tak bywa, tylko czy musi?
Pozdrawiam ciepło :-)

Ujmująca melancholia,

pozdrawiam serdecznie:)