kiedy wstaje dzień

Joasiu, piękne słowa powiem, że nawet wzruszające
myśląc o smutnym życiu samotnej kobiety. Trzeba wyjść
na zewnątrz by dostrzec, że życie nadal pędzi.
Pozdrawiam serdecznie Joasiu.

Niesamowicie smutny i bardzo wymowny wiersz o izolacji
i samotności Puenta wręcz boli.
Pozdrawiam serdecznie Sisy

Doskonale oddałaś w swoim wierszu problem samotności,
zamknięcia się w sobie, depresji.
Pozdrawiam serdecznie :)

Powiało smutkiem. Pozwolę sobie za przedmówcami.
Pozdrowionka :):)

Smutny, ale prawdziwy wiersz. Ludzie mają różne
powody, że izolują się od świata. Wiadomo, samotność
zazwyczaj pogłębia zły nastrój i depresję...Pozdrawiam
ciepło :)

Bardzo dobry wiersz ze smutnym przesłaniem... Ludzie z
różnych przyczyn izolują się od reszty świata, czasem
zmusza ich do tego choroba ciała innym razem duszy...
Pozdrawiam serdecznie:)

Nieciekawe to warunki za zamkniętymi drzwiami,a
wystarczy wyjść na zewnątrz do światła ...smutkiem
powiało...pozdrawiam cieplutko.

jak wpuścić powietrze przez okno gdy świat je przybija
gwoździami... i twarz musi czasami zmoknąć a człowiek
odetchnąć myślami...
Pozdrawiam serdecznie

...czasem lepiej nie wychodzić z domu...ale zamknięcie
się na świat może doprowadzić do depresji...

Bardzo smutny obraz. Miłego dnia sisy:)

z pewnością nie należy się odcinać od świata, bo tak
jak rośliny umieramy
gdy brak podlewania, pisałam o tym w swoim wierszu
"Niczym kwiaty na parapetach"...
Msz, net też takiemu umieraniu sprzyja, zabiera za
dużo czasu, bywa, że wzrok też, dlatego warto się od
niego docinać.
Pozdrawiam Joasiu serdecznie.

odcięcie od ludzi i słońca skazuje na bierną
wegetację. Smutna taka egzystencja.

I często ludzie mają podobnie jak rośliny...usychają
za życia.
Pozdrawiam Sisy

Wersy zatrzymują oraz wzruszają wraz z puentą,
pozdrawiam ciepło śląc serdeczności.

Bardzo podoba mi się ten cykl.