Kiedyś musimy się obudzić
Kiedyś musimy się obudzić,
Jak może sen przez wieczność trwać.
Po co tak ludzi długo trudzić,
Najwyższy czas by mogli wstać.
I pójść spokojnie poprzez świat,
Nie biorąc wagę na kierunki.
Brat z swoją siostrą, z bratem brat,
Głupek w objęciach opiekunki.
Kiedyś musimy pojąć sedno,
Że ideałów prawie nie ma.
Po co objawiać prawdę wredną,
Niech ludzi gubi mętny temat.
A my pójdziemy sobie w świat,
Nie biorąc wagi na klimaty.
Brat z swoja siostrą, z bratem brat,
Gospodarz z koniem dzieląc baty.
Kiedyś musimy wszystko zrobić,
Nawet, gdy to nad nasze siły.
Po to by ludzi wiarą dobić,
Taki już nasz ten los jest zgniły.
autor
Grand
Dodano: 2014-09-16 05:24:39
Ten wiersz przeczytano 541 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Twój wiersz zatrzymuje i każe się
zastanowić.Pozdrawiam:)
Czy można dobić wiarą, nie wiem. Ciekawy wiersz.
Przytul węzełek do swoją w przedostatniej
strofce.Pozdrawiam.
Obudzimy sie albo i nie czas pokaze..
W głowie od razu powstaje melodia. Tekst byłby
wyróżnieniem wśród tych tandetnych treści puszczanych
bez przerwy w środkach masowego przekazu. Duży plus.
obysmy sie obudzili...w koncu
Dobre. Pozdrawiam
Po co objawiać prawdę wredną,
Niech ludzi gubi mętny temat.
A my pójdziemy sobie w świat,
Nie biorąc wagi na klimaty.'
jak ludzie chcą żyć
w zakłamaniu
to nam nic do tego
tylko później niech nie płaczą
gdy za późno się obudzą
w swoim trudzie
przeoczając źródło radości w:)
Świetny utworek, głęboka w nim myśl zawarta każe
zadumać się przez chwilę.