Kim będzie?
Nie było nas
gdy płonął las
szumiały stare knieje
a ciemny bór
roztaczał mur
spisywał dawne dzieje
W porannej mgle
na nieba tle
blask łuny się roztaczał
i zwierząt krzyk
i głośny ryk
to milknął to powracał
Czas zatarł ślad
odległych lat
lecz wilków pełno wszędzie
bo kiedy tak
miłości brak
kim człowiek wtedy będzie
autor
joanna 53
Dodano: 2020-07-13 17:23:03
Ten wiersz przeczytano 755 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Zgadza się, bo miłość najważniejsza, bardzo dobra
refleksja i puenta, pozdrawiam ciepło.
Człowiek człowiekowi wilkiem. Właściwie to powiedzenie
obraża wilki, ale wszyscy rozumiemy o co chodzi. Za
mało miłości na tym świecie. Potrzebny wiersz.
Ludzie potrafią być wilkami w owczej skórze i to
przykre... Pozdrawiam serdecznie +++
Kapitalny. Świetna rytmika. Ważny temat. Pozdrawiam
Bardzo ładnie lekkim piórem napisany -
z refleksją bez miłości kim będziemy
pozdrawiam serdecznie:)
Rytmicznie, ładnie.
Pozdrawiam
Dobre pytanie, kim będziemy gdy miłości w nas nie
będzie?
Pozdrawiam ciepło :)
dobre zadajesz pytane ...gdy człowiek ...w sercu
miłość ma ...nie zatrze jej czas i nie groźny jej wróg
... on kochałby gdyby mógł ... brak jemu swojego
zdania i słuch się tych co na drugich szczują z boku
stojąc śmieją się ...itd ...
Z wielkim podobaniem, a puenta z potrzebnym
zatrzymaniem, serdeczności :)
Fantastyczny wiersz i rymy. :)
Cóż bez miłości byłoby warte nasze życie. Czy może
istnieć szczęście bez niej?
Dobry, pełen refleksji wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
Wybornie napisany wiersz. :)
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem :)
Witaj Joasiu:)
Nie ukrywam,że udało się Tobie świetnie oddać klimat
wiersza:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Ja za Anną. :)
kocham takie rymy!