Kim jesteś Nadziejo?
Na polach wciąż drzemią resztki mgieł
W zakątkach życia wstaje nowy dzień
Szelestem liści rozszumią się drzewa
I ptak rozbudzony w konarach zaśpiewa
Trawa choć jeszcze w rosie skąpana
tuli się do fiołka, wiosną rozkochana
Promienie słońca spadają na ziemię
Budząc do życia świat... i nadzieję
Kim jesteś Nadziejo?, że tyle potrafisz?
Odradzać się w ludziach i złe myśli
zabić
Kim jesteś Nadziejo? i skąd
przychodzisz?
Że idę za Tobą, choć bolą już nogi....
I buty zdarłam nie jedne w podróży
bo Ty co dzień, niezmiennie i od nowa
mówisz
że przeszłość nie wróci, wrota zła
zamknięte...
Wiem...Jesteś Aniołem!...w myśl dobrą
zaklętym!
Tajemnica życia tak jak tajemnica śmierci wciąż nieodgadniona, więc tylko wiara w to, że wszystko co nas spotyka, ma sens i prowadzi do szczęścia pozwala z nadzieją witać kolejny dzień...
Komentarze (3)
Piękny. Bardzo mi przypadły do serca te rozmyślania :)
Nadzieja …jest lekarstwem na szczęście
ale w dłuższym wymiarze….
I warto iść z nią pod rękę…jak z najlepszym
przyjacielem…
Gdyż ona nas nie zawiedzie …a szybciej
doprowadzi do celu…
Pozdrawiam cieplutko...
Kim jesteś Nadziejo...??? Może naszym cichym
pragnieniem?
Krótko i po żołniersku - Pozdrawiam:):):)