Kim jesteśmy...

Wiersz dla wszystkich materialistów i ludzi myślących tylko o sobie by przejrzeli na oczy

Moje łzy płyną cicho strumykiem,
Uskrzydlone zmysły dawno odleciały,
By poczuć wreszcie spokój,
Już nie wrócić...

Siedzę zastanawiając się
Nad swym marnym losem,
Celem egzystencji mych cząstek i atomów.
Po co żyć? – Gdy życie jest bólem.
Po co umierać? – Gdy śmierć nie jest ukojeniem

Ludzie niczym mrówki w mrowisku,
Kręcą się jak młynek do kawy,
Jednak bez celu...
Ni początku, ni końca...

Popychani przez własne żądze
Chyniemy dalej,
Jak króliki lgniemy do kapuścianego pola
Naszego pola, naszej zguby...

Moje łzy płyną cicho strumykiem.
Nie chcę takiego świata!
Nie chcę takich ludzi!
Chcę odrobinę miłości...

autor

Nika Snape

Napisany: 2004-10-13 Dodano: 2005-06-15 21:04:02

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie