Klejnot
Duszą mi jaśnieje,
brylant doskonały.
Wielbiłem to światło,
w pobliżu zostałem.
Przechadzam się teraz
po barwnym ogrodzie.
Niby to obcy
niby przechodzeń.
Patrze, obserwuję,
bo pilnować trzeba.
Spadł mi na ziemię
prawdziwy klejnot nieba.
Kocham, lecz nie mówię
słodka tajemnica.
Oddałbym wszystko
nawet już dzisiaj,
ale tak lepiej
w życiowej podróży.
Gdy jestem dla niej
aniołem stróżem.
autor
Timotei
Dodano: 2023-02-02 08:06:58
Ten wiersz przeczytano 322 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Pięknie o miłości, tematyka jaką lubię. Pozdrawiam
serdecznie.
Ładny wyraz miłości.
Lubię wiersze z tej dziedziny bowiem sam tylko takie
piszę.
Pozdrawiam
Marek
romantycznie bardzo
Pięknie, lirycznie o miłości, jestem na tak;
Całkowicie zgadzam się z komentarzem Anny. Pozdrawiam
serdecznie z podobaniem. Pomyślności:)
Miłości nie upilnujesz, ale można o nią dbać.