Klepsydra szczęścia

Zaszumiał chłodny wiatr
co przyniósł złe wiadomości
poszarzało niebo
a deszcz ociężale spadał na ziemię
oznajmiając czyjś zgon
Zabił jakiś dzwon
a piach jak magnes
przyciągał suche płatki ciernistych tulipanów
Wścipski półmrok zakrył złociste słońce
płynąca z nurtem rzeka
zawróciła swój kierunek
a później ustała
tak jak ludzie na zabieganych ulicach miasta
Zgasł płomyk nadziei
co ogrzewał w najgorszym chłodzie
Serce przestało bić
a myśli ulotniły się w przestrzeń
Sekunda to już nieskończoność
przerodziła się w wieczność
Trzasnęły drzwi kaplicy.
Tłum się już zebrał.
Dla bolesnej męki jego
niech ma Bóg miłosierdzie dla nas,
i świata całego!

wszystkim moim godzinom piętnastym

autor

Mery~

Dodano: 2006-02-06 19:16:51

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie