Kłos
Na stole wysokości jest taki obrus
rafa koralowa przestrzeni ryby infuły
wylęga się z niej muszla znieczulicy
czy ty nie widzisz że tam jest co
zarysowane
od pokolenia naszych staroci dla kości
infuła rybia miłosierdzie skroni
modlitwa tych dzieci obraz Maryji
tam jest to co zapisane było losem
te liście jesienne stworzyły hostię
tam był taniec wśród drzew
tam było serce miłości i łez
tam drzewo ktoś ściął został tylko pień
czy on czasem nie jest tym co jest
skarbem
jej lico zapłakane nad światem
Medjugorje , obudźmy się już przyszedł
dla wszystkich ten czas że różaniec
w dłoni pocałunek krzyża oswobodzi na
nowo
różanym obliczem Matki Ziemi kłos
Komentarze (9)
piękny wiersz o wierze godny przeczytania
skłaniający do refleksji
serdecznie pozdrawiam :)
Pięknie z wiarą i nadzieją. Pozdrawiam :)
Pięknie . Wiersz pełen wiary i nadziei. Czekamy na
lepszy czas. Daj Boże. Pozdrawiam.
Bardzo ciekawie i refleksyjnie z wiarą i
nadzieją...pozdrawiam ciepło :)
Ciekawe wersy, wyczytuję tu wiarę i nadzieję. W końcu
przyjdzie ten lepszy czas.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz pełen wiary i nadziei.
Tak potrzebny na obecny czas.
Pozdrawiam serdecznie
mówią, że wiara czyni cuda, zatem może i na ziemi
ukraińskiej nastanie pokój, a Medjugorie, też się
odrodzi,
świat musi dostrzec, iż nie należy bestii i szatana w
jednym karmić, bo zło trzeba niszczyć, a nie karmić,
msz. Refleksja do zatrzymania, napisana w oryginalnym
stylu.
Pozdrawiam wieczornie.
obudźmy się już przyszedł .dla wszystkich ten czas
Bardzo refleksyjnie i z wiarą, piękna puenta,
pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.