Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Kobieto boleści mej...

W obdartych łachmanach dziewka rozdarta kochaniem
wracała do domu, w ciszy okropnej chowając pamięć
minionej nocy, kiedy tak chędożyła i zarabiała ciałem
by na chleb mieć rano, by strawę ugotować dzieciom

Dziewko zepsuta, jeszcze, śmierdząca oparów potem
z ust wychylasz trujące ziewy, parujący odmęt piekieł
twa postać skulona migoce jak knot gasnącej latarni
co rozdaje ostatnie konwulsje jękiem mijającej nocy

Jakże marnym dziś jesteś obrazem zmieniona kobieto
malarz-twe życie, w szkaradnym ubrał zwierciadle
w cudownej niegdyś postaci, majestatyczna i wolna
dziś hołocie chylisz swe czoło, zmęczona i głodna

Mijając cie, ujrzałem też oczy, tak puste jak studnie
zapuchnięte powiekami, w czerni zmiękłej łzami nocy
zmyśleniem widziałem oczy, jagnięco-sarniej postaci
choć szaty codziennym noszeniem zmięte i brudne

autor

kszak

Dodano: 2022-02-13 18:33:44
Ten wiersz przeczytano 820 razy
Oddanych głosów: 0
Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Polityka
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »