kochałam.

jadowita ciemność...
cicho. cichuteńko...

[tylko głośniej od bomb łzy zsuwają się z rzęs...]

noce z boku na bok.
wargi zagryzione w bezsilności do krwi.
przerżnięta od zaciśniętych pięści skóra.
nieprzytomne ranki.
pusty. rozbiegany wzrok.
krew na koszuli.
zakurzone. połamane skrzydła.
zęby Spokoju i Nadziei bezładnie rozrzucone po betonie.
wiadra. węglarki. torby. kieszenie. szuflady. szafy. walizki. wagony Nieufności i Lęków.
miliard wspomnień.
nieskończenie głodne ciało.
tęsknota niewypowiedziana.
podniesiona wysoko glowa i najniżej na świecie całym spuszczone oczy.
zabazgrany. pognieciony kawałek papieru w moim biurku.
odciski stóp nad krawędzią świata.

[wszystko, co zostało po porcelanowej Miłości.]

stoję wyprostowana. bosa nad skrajem ziemi...
rozkładam szeroko ręce...
spokojnie patrzę w nicość...
zaciągnąwszy się powietrzem, wypluwam kawałeczki smakujące Twoją bliskością...

[kołyszę się na wietrze,
otula mnie czas...
sama sobie jestem Powietrzem.]

autor

pozytywka

Napisany: 2006-05-30 Dodano: 2006-08-28 21:09:22

Ten wiersz przeczytano 354 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie