kolory życia...
nie zabiorę ci kolorów jesieni
przecież to wszystko co masz
ukryte myśli w słowie przepraszam
schowana w dłoniach płacząca twarz
nie pytam o to co zabrał wiatr
szarpiąc brzozy szeleszczące lęki
ukryty w klonach nie mój świat
stał się początkiem nowej piosenki
promienie grzeją zapomniane łąki
lasy brązami spowiły swe szaty
w dłoni mam resztki naszego nieba
pachnącego odchodzącym latem
siądźmy na starym zmurszałym progu
gdzie kot filozof dziko buszuje
spójrzmy co z nami zrobił ten czas
przecież i tak już tego nie czuję
a kiedy przyjdzie jesienna słota
ubrana w szarość mokrego dnia
odezwie się smutno nostalgii nuta
mogłaś być ze mną! wybrałaś świat
dziękuję za inspirację Sylwii S(z Wolsztyna)....
autor
janusz smigielski
Dodano: 2010-09-24 06:41:30
Ten wiersz przeczytano 1461 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Pięknie! Brzmi jak piosenka, fajnie się czyta, rymy
układają się w spójną całość. Bardzo mi się podoba!
Uśmiech zostawiam, zaczarowałeś mnie, pozdrawiam:)
Czasami tak bywa...........
" nie zabiorę ci kolorów jesieni
przecież to wszystko co masz "....pozdrawiam
jesiennych liści szelestem ;-)))
Życie nie zawsze układa się tak jak tego pragniemy,
czasami musimy iść w pojedynkę, ale zawsze warto
walczyć o swoje marzenia one kiedyś się spełniają,
wiem coś o tym.Wiersz bardzo piękny.
Pozdrawiam serdecznie.
Miło było przeczytać. Pozdrawiam:)
Jak już to załapię się na lub jako
czterdziesty...numer, a wiersz super...powodzenia
Melodyjnie i melancholijnie. Warto było tu zajrzeć.
Jeśli chciałoby się być tylko szczęśliwym, cel
osiągnie się szybko, jednak chciałoby się być
szczęśliwszym niż inni. A to trudne, ponieważ zwykle
uważamy ich za szczęśliwszych, niż są w
rzeczywistości.
Podoba mi się, po prostu!
"mogłaś być ze mną! wybrałaś świat" pięknie napisany
wiersz:)
Wiersz ma sporo z nastroju Stachury, a ja przypnę się
do "kota - filozofa", który; jeśli ma być symbolem
filozofa, to nie powinien buszować, tylko spokojnie
rozmyślać.
Przypnę się; nie żeby nalegać na zmiany (bo pasuje do
nastroju i jest bardzo oryginalnie), ale żeby na
przyszłość autor uniknął takich pułapek logicznych.
Wiersz piękny, gratuluję!
Obrazy niezle, mozna sie wczuc i zobaczyc to o czym
piszesz, ale samo pisanie nie takie jak byc powinno.
RYtm sie tu i tam zalamuje, kulejac. Rymy troche
oklepane i nigdy nie idziemy na latwizne i rymujemy
np. dwoch rzeczownikow ;slota-nuta ani tez czasownikow
buszuje - czuje, to moze sie zdarzyc ewentualnie
sporadycznie ale nie nagminnie. Trzeba troche
poglowkowac, pozdrawiam
Postarałeś się i masz za to plusik :)
Czas zmienia nie tylko ludzi...Ładny wiersz, skłania
do zadumy. Pozdrawiam ;)