kolory życia...
nie zabiorę ci kolorów jesieni
przecież to wszystko co masz
ukryte myśli w słowie przepraszam
schowana w dłoniach płacząca twarz
nie pytam o to co zabrał wiatr
szarpiąc brzozy szeleszczące lęki
ukryty w klonach nie mój świat
stał się początkiem nowej piosenki
promienie grzeją zapomniane łąki
lasy brązami spowiły swe szaty
w dłoni mam resztki naszego nieba
pachnącego odchodzącym latem
siądźmy na starym zmurszałym progu
gdzie kot filozof dziko buszuje
spójrzmy co z nami zrobił ten czas
przecież i tak już tego nie czuję
a kiedy przyjdzie jesienna słota
ubrana w szarość mokrego dnia
odezwie się smutno nostalgii nuta
mogłaś być ze mną! wybrałaś świat
dziękuję za inspirację Sylwii S(z Wolsztyna)....
Komentarze (40)
Pięknie! Brzmi jak piosenka, fajnie się czyta, rymy
układają się w spójną całość. Bardzo mi się podoba!
Uśmiech zostawiam, zaczarowałeś mnie, pozdrawiam:)
Czasami tak bywa...........
" nie zabiorę ci kolorów jesieni
przecież to wszystko co masz "....pozdrawiam
jesiennych liści szelestem ;-)))
Życie nie zawsze układa się tak jak tego pragniemy,
czasami musimy iść w pojedynkę, ale zawsze warto
walczyć o swoje marzenia one kiedyś się spełniają,
wiem coś o tym.Wiersz bardzo piękny.
Pozdrawiam serdecznie.
Miło było przeczytać. Pozdrawiam:)
Jak już to załapię się na lub jako
czterdziesty...numer, a wiersz super...powodzenia
Melodyjnie i melancholijnie. Warto było tu zajrzeć.
Jeśli chciałoby się być tylko szczęśliwym, cel
osiągnie się szybko, jednak chciałoby się być
szczęśliwszym niż inni. A to trudne, ponieważ zwykle
uważamy ich za szczęśliwszych, niż są w
rzeczywistości.
Podoba mi się, po prostu!
"mogłaś być ze mną! wybrałaś świat" pięknie napisany
wiersz:)
Wiersz ma sporo z nastroju Stachury, a ja przypnę się
do "kota - filozofa", który; jeśli ma być symbolem
filozofa, to nie powinien buszować, tylko spokojnie
rozmyślać.
Przypnę się; nie żeby nalegać na zmiany (bo pasuje do
nastroju i jest bardzo oryginalnie), ale żeby na
przyszłość autor uniknął takich pułapek logicznych.
Wiersz piękny, gratuluję!
Obrazy niezle, mozna sie wczuc i zobaczyc to o czym
piszesz, ale samo pisanie nie takie jak byc powinno.
RYtm sie tu i tam zalamuje, kulejac. Rymy troche
oklepane i nigdy nie idziemy na latwizne i rymujemy
np. dwoch rzeczownikow ;slota-nuta ani tez czasownikow
buszuje - czuje, to moze sie zdarzyc ewentualnie
sporadycznie ale nie nagminnie. Trzeba troche
poglowkowac, pozdrawiam
Postarałeś się i masz za to plusik :)
Czas zmienia nie tylko ludzi...Ładny wiersz, skłania
do zadumy. Pozdrawiam ;)