kolory życia...
nie zabiorę ci kolorów jesieni
przecież to wszystko co masz
ukryte myśli w słowie przepraszam
schowana w dłoniach płacząca twarz
nie pytam o to co zabrał wiatr
szarpiąc brzozy szeleszczące lęki
ukryty w klonach nie mój świat
stał się początkiem nowej piosenki
promienie grzeją zapomniane łąki
lasy brązami spowiły swe szaty
w dłoni mam resztki naszego nieba
pachnącego odchodzącym latem
siądźmy na starym zmurszałym progu
gdzie kot filozof dziko buszuje
spójrzmy co z nami zrobił ten czas
przecież i tak już tego nie czuję
a kiedy przyjdzie jesienna słota
ubrana w szarość mokrego dnia
odezwie się smutno nostalgii nuta
mogłaś być ze mną! wybrałaś świat
dziękuję za inspirację Sylwii S(z Wolsztyna)....
autor
janusz smigielski
Dodano: 2010-09-24 06:41:30
Ten wiersz przeczytano 1463 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Smutne nutki Twego wiersza ... ale jak to się mówi, do
każdego tańca trzeba dwojga zgodnych serc, myśli i
dłoni.... A rzeczy zaistniałe teraz, nie są jeszcze
ostatecznymi... Wszystko może się zdarzyć... Oby tylko
DOBRO ...
"...siądźmy na starym zmurszałym progu
gdzie kot filozof dziko buszuje..." :)
lekko z nostalgia i tęsknotą.....zatrzymujesz nie
tylko myśli...pozdrawiam
"mogłaś być ze mną! wybrałaś świat" - skąd ja to
znam... Świat nieodkryty do końca zawsze będzie kusił.
Fajny wiersz. Życzę słońca :D
jesień i tak przyjdzie. Na szczęscie jesień to moja
ulubuona pora roku. od zawsze, a teraz tym bardziej.
:) Pozdrawiam Serdecznie
Nostalgii nuta już się odzywa, ładnie...
"w dłoni mam resztki naszego nieba
pachnącego odchodzącym latem" smutne pożegnanie, ale
przecież po to się żegnamy, żeby móc znów kiedyś
przywitać :-)
Przygaszone mocno kolory, melancholią namalowane.
Ładny wiersz. Pozdrawiam:)
Puenta świetna, (literowka- ,,ze mną") urocze pisanie.
Pozdrawiam.
Witam i "nie pytam o to, co zabrał wiatr". Treść
bardzo ujmująca. Pozdrawiam.