kołysanka

zza szyby krzyczą dziecięce oczy
choć ręce ojca noszą karabin
drżą i szarzeją twarze po nocy
spędzonej niemo pod ostrzałami

ściśnięte gardło łzami zdławione
parzy niewolą myśl o przyszłych dniach
czy kiedyś wrócą czasy minione
tak dziś odległe jakby inny świat

słów nie potrzeba cisza jest mocą
krążące szumy wycisza mur
tylko wytrzymać gdy zagrzmi nocą
wybuch pocisków lecących z chmur

kijowskie niebo jest już dziurawe
bo go nie chroni ni anioł ni bóg
znów matka dziecko przy sercu kładzie
i cicho śpiewa śpij synku mój

autor

annapelka1

Napisany: 2022-03-10 Dodano: 2022-03-10 12:07:19

Ten wiersz przeczytano 795 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie