Konfrontacja

Podobne dwa światy, a jednak tak różne
Tak bliskie dwie dusze wołające z daleka
Powiedzcie mi czy to, co robię jest słuszne
Szukając schronienia w ramionach człowieka

Co widzę w swej duszy, nie ma tego u ciebie
Muszę wyzbyć się tego, co mi się zdawało
Dałem się uwieźć znakom na ziemi i niebie
Obustronna sympatia to jednak za mało

Uwierzyłem, że ten koszmar powoli się kończy
I nowy zacznie się rozdział ciepły od miłości
Obudziłem się znowu sam i teraz już wiem
Że tak naprawdę nikt nie wyrwie się nicości

Marzenia rozwiane przez suchą rzeczywistość
Wielkie plany, poukładane w każdym detalu
Ich zarys zanika, rozmywa się ich ostrość
Pozostanie jedynie chłodny dotyk metalu…

Co jak sędzia wymierzy sprawiedliwość
Przeszyje tam, gdzie zrodziła się naiwność
Że można w tych czasach uwierzyć w miłość

Z wyrazami szczerej niewdźwięczności dedykuję ten wiersz tej, która sprzedała moje uczucia za materialny dobrobyt.

autor

Proteus

Dodano: 2007-05-13 09:19:18

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie