,,Konstelacja''
W konstelacji gwiazd jesteśmy zagubieni
Szukamy spełnienia naszego pragnienia
Ale czy zdołamy je odszukać w naszych
marzeniach?
Trudne to pytanie , trudne zadanie
Ale gdy sięgniemy do głębi serca
Będziemy wiedzieć co jest najpiękniejsze
Z radością oświadczymy to światu
Miłość swą bliźniemu okażemy
Podzielimy się tym co mamy
Najcudowniejszym uczuciem ją nazwiemy...
autor
Wioletta Więckowska
Dodano: 2014-10-27 16:58:17
Ten wiersz przeczytano 824 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Ciekawa refleksja.Pozdrawiam:)
O tak w całej okazałości
Niestety. To prawda.
oj tak warto sie tym szczesciem dzielic:)
widzisz - jak się nie patrzy człowiekowi w oczy
to trudno ocenić sytuację :)
No to przepraszam. Musiałem źle odebrać, to co
napisałaś.
Warto odnaleźć i dzielić się skarbem jakim jest
miłość...
Ładnie o tym napisałaś Wioletko.
Pozdrawiam serdecznie:)
---------
P.S czy w 1-szym wersie ni byłoby lepiej w konstelacji
gwiazd?
potrafię i krytykę również przyjąć Krzysztofie i
wcale złośliwie tego nie napisałam - jestem
neutralna :)
Ladnie refleksyjnie pozdrawiam
Inne twoje będę czytał. Mam prawo, tak jak ma prawo
coś mi się nie podobać w twojej twórczości. Czy
jedynie potrafisz przyjmować pochwały?
to nie czytaj - pozdrawiam
Takie to banalne i pozbawione jakiegokolwiek piękna.
Dla mnie to taki tam utwór gimnazjalno-notatnikowy. W
skali od 1-6 raptem 2.