Kowal

Wyciągnął kowal dłuto, kowadło i zaczął rzeźbić me serce dość gładko.
Hartował we łzach i wystrzale broni, wkładał do ognia i żywot mój topił.
Mówił: „Tak trzeba, tak mi kazano”. Młot i sierp wyznaczał mu granicę rozsądku
i działania. Lecz pękło kowadło i pękło dłuto nim serce spłynęło okryto je dumą.
Bo nie pękło pod nawałem siły robotnika, lecz została wierna ideałom Sir Piłsudczyka.

autor

LaMpArD

Napisany: 2008-06-05 Dodano: 2008-06-29 04:43:17

Ten wiersz przeczytano 1513 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Optymistyczny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie