Kraina deszczu
Wychodzę z domu szarością osnuta
Za kurtyną deszczu skryły się kolory
Choć tylko w mej głowie wirują te krople
Choć tylko w mym sercu tkwią dymu upiory
Ulatują ze mnie delikatną mgiełką
Ciężką matowością wszystko przesycają
Czuję, że są obok, we mnie, wszędzie
wokół
Swym bolesnym piętnem świat cały kalają
Zwierciadła ludzkich oczu płoną innym
blaskiem
Lecz jego promienie nie dosięgną mroku
Nie zapełnią pustki, co objęła serce
Nie strząsną popiołu, co osiadł na oku
Jego delikatne, szare, smutne płatki
Pozornie nieważkie, lecz siłą
straszliwą,
Stygmatem najgorętszym wypaczają obraz
Świata, co więcej nie spłynie jedną łzą
szczęśliwą
Niby zachłannego ognia język srogi
Czuję żar, gdy popiół wtapia się w me
ciało
Chcę go wreszcie strząsnąć, znów przejrzeć
na oczy
Chcę, żeby na zewnątrz przestało być
szaro
Lecz próżne marzenia, próżne me nadzieje
Zbyt głęboko wbił się bólu wzorem krętym
Więc oglądam życie oczami z popiołu
A serce zabijam pod deszczem przeklętym
Trudno wyzwolić się z szarości, gdy wokół widać śmierć. Tym, którzy niedawno odeszli [*]
sol89
Komentarze (32)
[*]
i cóż tu komentować , brak słów
pozdrawiam
Wstrząsający wiersz a jaki poetycki mhmmmmmm śmiem
zauważyć że pięknie władasz piórem które jest Tobie
posłuszne...co do obrazu mimo że smutny i ten deszcz
który nadaje swoją nietuzinkową oprawę ...deszcz to
łzy i zarazem życie...tak to prawda że ciężko nam jest
żyć kiedy wyjątkowi ludzi nas opuszczają ...Pozdrawiam
serdecznie:)
Pozwól, ze pomilczę. Nie znajduję słów.
Opisać smutek po stracie bliskiej osoby nie jest
łatwo, wczuć się w tę sytuację, jeszcze
trudniej...autorowi udało się to znakomicie.
smutna tandeta i użalanie się nic z poezji.
Dobry wiersz...choć namalowany smutkiem i śmiercią
prawdę piszący ....refleksyjny,,,,
smutny klimat, przejmujące słowa, całośc robi ogromne
wrażenie
poruszające....pzdr
Treść wiersza z dominantą szarości i smutku, takie to
życie że oprócz przyjemności nawiedzają nas
przykrości,
ale miejmy nadzieję z poza ciemnych chmur wyjdzie
słońce . Pozdrawiam.
"oglądam życie oczami z popiołu" i dlatego taki jest
wiersz, niesamowity i aż za smutny.
ciekawa forma wiersza... nie zawsze łzą można
strząsnąć popiół co został na sercu -pozdrawiam
Treść na wysokim poziomie. warsztat świetny. a za rym
mroku - na oku to więcej niż pochwalę. Rymy złożone to
naprawdę rzadkość na beju. Jakoś mi się autor
wcześniej w oczy nie rzucił, będę zaglądał...
Smutny a zarazem piękny :))))
Ladny wiersz :)