Kraina obłędu

niepozorna historia...

Jeśli choć na sekundę
wymazałeś mnie z myśli swych
ja poczuje to..
ja to wiem.

Zapomniałeś
i nie ważne, że tylko na chwile
przestałam istnieć.
Zapomniałeś ,a to boli.

Znów czasu Ci brak.
Słów takich w słowniku nie posiadasz swym.
Odwracasz wzrok.
Nie słyszysz gdy wołam.

Zniknęłam z myśli Twych,
sam wybrałeś taką drogę.
Ja wstać nie mogę
gdy pamiętasz mnie jak za mgłą.

Wyjdę z siebie
i dowiem się kto pozwolił
by uwięziono mnie w lochu.
Kto zapomniał mnie
tym samym wepchnąwszy mnie tam.

Sama już nie wiem
gubię się w myślach,
kto zdradził,
dla kogo istnieć nie miałam.

Łzy nie spływają po policzku.. to oznaka słabości
za to serce wyje aż i krzyczy.

Ja czekam w półmroku obojętności
gdy ktoś przypomni sobie mnie,
bo to klucz który dzieli mnie
od wyjścia z lochu do krainy słońca.

autor

Mała666

Napisany: 2008-10-18 Dodano: 2008-10-19 19:10:10

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie