Kraina smutku

Poświata księżyca oświetla dolinę
Ciemności pochłaniają smutku krainę
Tu serca zaklęte miłością niespełnioną
Zamierają otoczone cierpienia osłoną
Przez lasy wędrują zagubione dusze
Nie mogąc zasnąć przeżywają katusze
Błąkają się ciągle szukając zbawienia
Kroczą niezmiennie śladami przeznaczenia
Księżyc wędruje własnymi ścieżkami
Lecz w miejsca nieodkryte i zapomniane
Światło nadchodzi ciemnością owiane
I tam są cierpienia i bólu owoce
Tam trwają splamione krwią noce
Kraina smutku bezwględna cały czas
Uśpiona bądź ukryta tkwi w każdym z nas

autor

Lady in Red

Napisany: 2005-08-17 Dodano: 2006-10-12 22:28:59

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie