Krajobrazy

Proza życia

To od nas zależy jak postrzegamy krajobrazy i jak się
w nich odnajdujemy, pozdrawiam :)

ciągle widzę bloki słyszę ludzkie kroki

Bardzo tu nusi byc smutno psychika, wysiada.
Pozdrawiam serdecznie.

Smutna rzeczywistość.
Samo życie.
Pozdrawiam:)

Smutna szara rzeczywistość Jak się wprowadziłam na
moje osiedle też tak wygladało Tragedia Teraz po 38
latach znowu jest zielono
Pozdrawiam serdecznie

Kochani, dziękuję za komentarze. Życzę dobrej,
spokojnej nocy :)

na betonie kwiaty nie rosną smutno

Czyli wycięto las?
Tak to czytam, szkoda gdy zostaje tylko beton, swoją
droga beton może być metaforyczny również,
wiersz mi się podoba jest obrazowy.
Pozdrawiam serdecznie:)

i niech się bawią .. na betonie słońcem rozgrzanym ..

smutny obrazek, ale na szczęście nie wszędzie tak
jest. U mnie na osiedlu jest pięknie, zielono, obok
dwa duże parki, stawy z fontanną. sportowe boiska i
ogromne piaskownice z urządzeniami dla dzieci.

Prawdziwe słowa...dobry wiersz!

Istna Apokalipsa, wielkie emocje po przeczytzniu tego
krótkiego przekazu!
Pozdrawiam dobranocnie:-)

Samo zycie.
Pozdrawiam:)

Smutne te blokowiska.Pozdrawiam.