kredki
miałem kiedyś kredki
w bajecznych kolorach
cały świat
chciałem nimi kolorować
niebo w błękit
ziemię w brązy i w czernie
ująłem
liściom zieleń
motylom żółcie
kwiatom róże oddałem
nie stroiłem ich zbytnio
wszystko było małe
jak kropki jak muszelki
zwierzęta czy ludzie
wybiegali przed siebie
w pomarańczach
w czerwieniach
domy ich niepozorne
jak pod nimi ziemia
czerniły porządkiem
niezmian
świat mój dziecinny
miał być kolorowy
w końcu fioletem zasnuwał się
blado
zrozumiałem z czasem czyjeś słowa
świata kolorami nie da się się ozdobić
choćby kredki samym pięknem malowały
autor
annapelka1
Dodano: 2017-09-04 20:50:38
Ten wiersz przeczytano 370 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
No to kredkujmy:)
https://www.youtube.com/watch?v=lAwSoLTtecw
Tośmy się zabawili w Matejkę. Pozdrawiam Aniu.
https://www.youtube.com/watch?v=lAwSoLTtecw
Tośmy się zabawili w Matejkę. Pozdrawiam Aniu.
Piękno jest w nas samych...
po malowani
dzieci poznajemy
czy kolory jasne mają
czy smutny zycia bieg w:)
nie wszyscy w życiu maja kolorowo, ale czasem też nie
potrafią zobaczyć kolorów choć są.