Krople Smutku

Ten wiersz, jest jednym z wielu które napisałem właśnie dla niej bądź o niej. Kiedy będziecie go czytali, pomyślcie o waszych zranionych sercach, wtedy zobaczycie jego sens.

w moim sercu jezioro łez
zatapia wszystko co w środku jest
łapczywie ogarnia całe uczucia
łza wciąż za łzą sercu dokucza

słony jej smak czuje już w ustach
kiedy po policzku spływa jak po lustrach
nie zatrzymuje się w żadnym miejscu
po gładkiej powierzchni nadziei i strachu

chcę ją zatrzymać krzycząc półsłówka
kocham, uwielbiam, nie chcę odrzucać
brnie jednak dalej prosto do celu
nawet gdy zniknie jest jedną z wielu

łzy wciąż napływają do mego serca
serce jak trosk mych spadkobierca
siąknie wszystkie życiowe problemy
dziś mówiąc o miłości - staje się niemy

czuję jak łza na policzku się wżera
swym słonym jadem miłość zabiera
przesiąka przez skórę, mięśnie i kości
jak zbiera w mym sercu dynamit złości

czekając na iskrę która da płomień
która rozerwie serce w jeziorze wspomnień
modlę się aby świat był w ciemności
zatracił swój płomień w wielkiej nicości

strach przed zranieniem jest tak niemożliwy
ściska serce wydarte prze łzy z wszelkiej siły
rozdziera uczucia jak kartki pamiętnika
…serce się kurczy, maleje i znika….

...życie...phi...a tak bardzo je kocham...

autor

Ikar

Dodano: 2004-07-27 01:37:07

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie