Krótka rozmowa z księżycem

Dziękuję panie sturecki, razem z księżycem często
sobie rozmawiamy ;))

Księżyc snuje się po niebie,
my stąpamy naprzeciw, po glebie.
Wiersz porusza temat nostalgii i tęsknoty,
wykorzystując metafory jesieni i zimy do opisania
zmian w życiu oraz wyrażając nadzieję na ponowne
spotkanie z księżycem w swojej wyobraźni.
(+)

Jak to mówią "co nagle to po diable" ;)
Pośpiech jest wskazany tylko przy łapaniu pcheł ;))

o no tak masz słuszność całość przeczytałem zbyt
szybko a zatrzymał ostatni wers stąd moja 'oszybka'

Wróć ! Chyba się pospieszyłam i ja i Ty...przecież w
tym wierszu wcale nie ma interpunkcji to czy ten
przecinek powinien tam być ???

O tak, masz rację, dziękuję za czujność i sokole oko.
Tyle czasu czekał na korektę ;)) Poprawiam :)

sorki za 3 grosze ale po "ja" w ostatnim wersie uciekł
przecinek

Twój wiersz potrafi prawdziwie rozmarzyć czytelnika.
Jego klimat wprawia w dobry nastrój.
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny, bo kto ma nas
czytać jak nie my siebie wzajemnie:)
Marek

Pięknie

Lubię noc księżycową i gwiazdy na niebie
wypatrywać:)fajny lekki wiersz:)pozdrawiam

uroczo w romantycznym nastroju rozmowa z księżycem
:-)
pozdrawiam serdecznie

Ładny wiersz.pozdrawiam

Piękny wiersz i rozmarzenie Reniu :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo ładny klimatyczny wiersz;)Pozdrawiam
serdecznie.

Witaj Renatko:)

W zasadzie zgodzę się z komentarzem Mariusza.Niemniej
jednak w takim wykonaniu także mi się podoba:)

Pozdrawiam serdecznie:)