Krótkie łajanie albo kazanie

Halo!. Co z tego, że pani nosi moherowy berecik
I że codziennie na tacę zaskórniaczek z pani dłoni niczym ptaszek z gałęzi zleci.
Że słucha pani najgłośniej we wsi radia Maryja
I co zaoszczędzi, to dla ojca dyrektora bez zwłoki wysyła.

A pan śpiesząc do świątyni w tygodniu i co niedziela,
Ubrany w elegancki garniturek, samochodem zajeżdża co dech zapiera.
Że siedząc w pierwszym rzędzie, dumnie jak paw pierś pan wypina
Bo oto kupiony pleban, komunię podając wszystkich innych przed panem pomija.

Myśli pani, że za te marne triki pierwsza jest w kolejce do zbawienia?
Albo, że życie wieczne jest jak kawał sera żółtego do kupienia?
A pan jakim cnotom tak naprawdę hołduje?
Czy przez materialne zaloty Boga chce przekonać jak go pan szanuje?

Mój drogi panie i pani kochana, nie o takich sprawach mówią boskie przykazania.
Nie wzorem jest, kto na tacę więcej rzuci i kto eleganckie ma ubrania.
Tutaj chodzi o duszę i o zwykłe poczynania.
One zdobić muszą marne ludzkie ciała.
Czy pan to pojmuje i czy pani by zrozumieć zechciała?.

autor

GrzelaB

Napisany: 2009-03-06 Dodano: 2021-05-01 10:24:07

Ten wiersz przeczytano 1163 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie