Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Kruchy

Leżał brązowo-siny na zebrze,
mrozem przyprószony siwym -
samotny, bez drzewa i żebrze:
podnieś mnie, już nie mam siły

by poddać się wiatrowi z chłodem.
Patrz na kruchość minionego lata.
Zobacz, jak siwym ozdobiony lodem
ładnie jesień z zimą splatam.

Unieś mnie, pozwól poczuć wiatr
pod suchością srebrnych mrozów,
przecież nie doczekam lat.
Daj mi latania choćby pozór.

Miej, jak zakładkę pamiętnika
mnie, co z tobą chciałby iść.
Na niedługo, przecież znikam -
twój sentymentalny, srebrny liść.



autor

Galeon35

Dodano: 2016-12-30 08:09:19
Ten wiersz przeczytano 1286 razy
Oddanych głosów: 18
Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Samotność
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (24)

AMOR1988 AMOR1988

Samotność jest tym czymś, co nas kruszy.

Ewa Marszałek Ewa Marszałek

Moje książki pełne są takich liści.
Szerokich i spokojnych Oceanów, Galeonie.

Angel Boy Angel Boy

Smutny, ale jakże piękny, urzekający wiersz :D
Pozdrawiam Serdecznie oraz życzę Wszystkiego
Najlepszego w Nowym Roku :D

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

A ja proponuję, Galeonie - napisz o "zbutwiałym
aplikancie".
E, tam - cofam propozycję; nie pisz, nie warto.
Serdeczności:)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Nawet "liściowi" nie przepuścili. Proponuję napisać
następnym razem o KŁODZIE, może się będą bali, że im
"przywali".
Mnie się podoba subtelna i pierwotna wersja.
Wytrwałości i cierpliwości obok radości, zdrowia i
szczęścia w Nowym Roku 2017 :-))
Serdecznie pozdrawiam

Galeon35 Galeon35

Re:Staż

Bardzo dziękuję z życzenia.
Oanu również życzę wszelkiej pomyślności i stałej weny
poetyckiej.

Pana wersja wiersza, mimo licznych poprawek, wciąż
jest świetna.
Proponuję zatem jej zamieszczenie pod swoim avatarem,
ponieważ to już Pański wiersz. Niechże ten mój
"zaczyn" będzię symbolem wspomnianej weny, która do
Pana w Nowym Roku przyjdzie.

Ukłony

staż staż

Mam nadzieję Galeonie35, że potraktujesz z
przymrużeniem oka to droczenie się z chianti, a tę
wersję jako zachętę na przyszłość, by pozwolić
interesującemu , oryginalnemu tematowi,(gra wyobraźni)
pozwolic się uleżeć, ubierając w miarę "odświętnie".
Jeszcze raz pomyślnego Nowego Roku.

staż staż

re:chianti - zrobiła Pani z wiersza "notatkę
służbową".

Dla zabawy załączam niedokończoną, bo nie uleżaną,
ale rozpoczętą wersję, która jest próbą uniknięcia
wielu powtórzeń( wiatr, liść, srebrny, siwy, lat(a) i
bardzo nierównego rytmu, przy występowaniu rymów(
które w końcu czemuś mają służyć).

Leżał zaraz widoczny na zebrze,
mrozem przyprószony siwym -
pojedynczy, wyschnięty i żebrze:
podnieś mnie, już nie mam siły,

by powtórzyć miłosną przygodę,
przebój minionego lata.
Spójrz, jak lekko ozdobiony lodem,
ładnie jesień z zimą splatam.

Proszę - unieś i pozwól wiatr poczuć,
wraz z suchością wielkich mrozów,
bo wiadomo nie wydam owocu.
Daj latania choćby pozór.

Jak zakładkę włóż do pamiętnika
mnie, co z tobą pragnąłby iść.
Na niedługo... W zbutwienie aplikant -
sentymentalny, srebrny liść.


Pomyślnego Nowego Roku.

cii_sza cii_sza

Tu można dopatrywać się personifikacji owego liścia, a
znikam?

Hmm... dla mnie to zwyczajny proces gnilny, jak to w
przyrodzie.

Uwagi Pana Staża, jak dla mnie, słuszne.

Rymy mi osobiście nie podobają się.
Zwłaszcza: zebrze- żebrze, chłodem lodem, iśc - liść.


Po za tym powtarza Pan się, siwym mrozem przyprószony
i siwym lodem ozdobiony.

To samo ze srebrem - srebrny mróz, srebrny liśc. A
można to poprawic i będzie ciekawiej?

Pozdrawiam Pana z sympatią.

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Pozwalam sobie "przeredagować", po przeczytaniu
komentarza P. Staża.

Wybacz, Autorze, ale starałam sie sprostać wytycznym

Leżał na zebrze
liść, ktory przeszedł już w stopniu zaawansowanym
proces
rozpadu chlorofilu

barwniki pomocnicze
w liściu onym, zdeterminowały jego
aktualną barwę

był ciemnobrunatny (tego się trzymajmy)

pokryty w trzech czwartych szronem (srebrnym)
w jednej czwartej lodem (siwo-szarym)

wiatrowi nie chciał poddać się północnemu, o
charakterze polarnomorskim

na niedługo przecież brak, nie ma liścia.

Liść.


użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Pomyśleć, że o liść może być tematem ciekawego
wiersza...
Serdeczności noworoczne:)

staż staż

Postanowiłem zwracać uwagę tylko na te wiersze, które
pokazują prawdziwe(choć ocenione subiektywnie)emocje i
objaśniają, często skomplikowaną rzeczywistość. Więc
uwagi krytyczne, to tylko rozbieżności w widzeniu i
nic poza tym.

Brązowo-siny czy srebrny? Poddać się wiatrowi z
chłodem. Zbyt wieloznaczny skrót myślowy. Wiatr z
domieszką chłodu, czy wiatrowi z nastaniem chłodów.
Moim zdaniem, by nie było wątpliwości, warto
przeredagować. Przyprószony siwym mrozem czy
ozdobiony lodem. Mam wątpliwość czy to ten sam liść.
I puenta:
" Na niedługo, przecież znikam -
twój sentymentalny, srebrny liść."
Rozumiem trafność "na niedługo", natomiast "znikam "
zbyt zagadkowe, chociaż wpasowuje się w rym.

Masz Autorze łatwośc rymowania, tworzenia nastroju,
akcji. Może kilka(naście) razy więcej przeczytać,
nim się wklei. To jest niezbędny, pożądany czas na
krytyczne spojrzenie na własny tekst. Pomyślnego
Nowego Roku.

magda* magda*

Samotność jest smutna.Niech ten 2017 rok przyniesie
miłość i ciepło.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »