Krwawe chmury

Spaceruję po najgłębszej, najbardziej wybrukowanej części wielkiego miasta. Nie dbasz o mnie, ale jestem tam, kiedy stoisz w pokoju swoich dzieci i polujesz na potwory pod łóżkami, stoję za twoim oknem i obserwuję cię. Nie dbasz o mnie, ale jestem tam. W twoich snach,i myślach. Gdziekolwiek jesteś, widzę cię, jestem twoim potworem, cieniem, który odwraca się do ciebie plecami i światłem, którym oślepiasz. Jestem lustrzanym odbiciem, kiedy zamykasz oczy. Widokiem, który napotykasz, kiedy je ponownie otwierasz. Miasto jest moją kołyską, a ty moim strachem.

autor

Mirabella

Napisany: 2021-09-01 Dodano: 2021-09-01 10:15:25

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie