Księga Życia

"Na pewno każdy choć raz utracił wiarę jak ja, obym nie bliżej stał sennego dnia w królestwie mroku..."

Utraciłem zdolność uciekania w zbawczy sen
Pogubiłem słowa, które w sobie niosły treść
Odrzuciłem walkę, więc mój cel pochłonął grzech
Wciąż uciekam do utopii, gdzieś nad szary świata kres

Żółte kartki mojej zmiętej Księgi Życia
Nieczytelnie zapisane nostalgicznym atramentem
Jest w nich prawda, nie ma w nich nic do ukrycia
Dalej błahe, ozdobione mgłą i wstrętem

Poszarpane marginesy niosą w sobie ślad idei
Którą teraz osnuł ciężki, gęsty brud
Kiedyś bił tam niestrudzony blask nadziei
Kiedyś żył tam wiekuiście dobry Bóg

Czasem chciałbym móc zakończyć jej pisanie
Zamknąć wszystko i wyrzucić gdzieś na zawsze
Skoczyć w otchłań i porzucić to wyzwanie
Lecz nie umiem tego daru zaprzepaścić

Dalej piszę, chociaż nie wiem, co mnie czeka
Czy już epilog, nuty smutku czy zawiłość
Tworzę to dla Ciebie – oddanego Czytelnika
Który w tej powieści dopisuje słowo „miłość”

"Mimo że zgubiłem się, mimo że zabrnąłem w mrok, wymieszałem z błotem krew - ocalaję mimo to..."

autor

Proteus

Dodano: 2007-04-24 10:34:20

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie