w księżycowym odbiciu
gdy spotkałam na swojej drodze
rozpoznałam
uczucie rozchyliło ręce
oczy zaszły mgłą
powieki ukryły w sobie eden
w każdym zakamarku myśli
świat miał kolor miodu
sączył się we mnie
ogrzewał uwielbieniem
a o świcie rozpłynął jak obłok
spłoszony wiatrem
autor
wrześniowa
Dodano: 2013-09-20 13:16:57
Ten wiersz przeczytano 1245 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Mnie zachwycilas, wrzesniowa:)
Pozdrawiam.
Nie spłoszyłem się wiatru. Musiałem pójść do pracy.
Pozdrawiam. Podoba mi się.
Odczytuję, jak wiersz o marzeniu, tęsknocie za
uczuciem, które było i przeminęło jak sen. Pozdrawiam
:)
piękny romantyczny wiersz, pozdrawiam cieplutko
poczulem ciepło i magiczny dotyk nadziei - dziękuję
Piękny, ciepły wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie... Ukłony :))
piękny, romantyczny, pozdrawiam
"sączył się we mnie
ogrzewał uwielbieniem
a o świcie rozpłynął jak obłok
spłoszony wiatrem"
Twoja poezja zachwyca.
Pozdrawiam serdecznie
Przepiękna poezja o uczuciu porwanym przez wiatr. Pani
Wrześniowa, mam prezent dla Wnusi, wiersz który moja
ŚP mama nauczyła się bedąc w sierocińcu, wiersz
opowiada o Królowej Śnieżce, jest piękny i
wzruszający. Nie mam z Panią kontaktu, gdyby Pani
zechciała przyjąć ode mnie dla Wnusi wiersz, prosze o
@ jest u mnie. Dziękuję Pozdrawiam serdecznie
Pięknie i ciepło.Pozdrawiam.
Wiersz o uczuciu którego wiatr porwał
lecz wspomnienia pozostają :)
Piękny wiersz moim zdaniem o uczuciu ważnym i pięknym,
które jest wspomnieniem, a może nadzieją, którą
spłoszył wiatr...
Bardzo mi się podoba:)
Miłego dnia:)
Ładnie
Czemu tak nagle odszedł..? Ładny,nastrojowy wiersz...
Pozdrawiam.