KTO TY JESTEŚ
Zagubiona bez powrotu
gdzie nigdy nie zaznała spokoju
z trudem podnosi się na wyżyny,
powściągliwie pośród nicości
szuka miejsca bez zatracenia
tam,gdzie odnajduje życia sens
czy jesteśmy,czy nas nie ma
jak szkło nie czujemy nic
rozsypane,zamarło w głębi duszy
już jej nie ma
Komentarze (3)
Ach ta samotność... Cieplutko pozdrawiam + zostawiam
Bardzo smutno.
Wydawało by się banalny taki wierszyk, ale przeczytaj
kolejny raz...
I robi się smutno.